Riosa kocham miłością wielką od pierwszego z nim kontaktu i zdecydowanie plasuje się u góry listy ulubionych włóczek (wiem, co mówię, mam cztery użytkowane intensywnie swetry z tej wełny). Nic więc dziwnego, że miękki dotyk archanioła połączony z gładkością drewnianych Knit Pro przyniósł mi natychmiastowe ukojenie i wprowadził wręcz w ekstazę. W dodatku czapka jako projekt zdecydowanie jednomotkowy oszczędziła mi konieczności plątania kilku motków na raz.
I na koniec wrażenie kolorystyczne- tu na usta znowu ciśnie mi się, że rzeczony archanioł ma konszachty raczej z siłami niższymi- nastawiłam się na róże, pomarańcze i fiolety takie trochę bijące po oczach. I zasadniczo to się zgadza, ale… w sztucznym świetle. Tudzież na zdjęciach. W świetle dziennym archanioł wykazuje przewagę ciemnych, nawet nieco mrocznych fioletów. Literacko ujmę to w ten sposób: spodziewałam się Licha, cieplutkiego, miękkiego i bamboszkowatego, a pojawił się Tsadkiel. No ale mimo wszystko- anioł to anioł. A nawet archanioł.
I na koniec wrażenie kolorystyczne- tu na usta znowu ciśnie mi się, że rzeczony archanioł ma konszachty raczej z siłami niższymi- nastawiłam się na róże, pomarańcze i fiolety takie trochę bijące po oczach. I zasadniczo to się zgadza, ale… w sztucznym świetle. Tudzież na zdjęciach. W świetle dziennym archanioł wykazuje przewagę ciemnych, nawet nieco mrocznych fioletów. Literacko ujmę to w ten sposób: spodziewałam się Licha, cieplutkiego, miękkiego i bamboszkowatego, a pojawił się Tsadkiel. No ale mimo wszystko- anioł to anioł. A nawet archanioł.