"Proszę Państwa, oto miś"

Chrapkę na tego misia miałam już od jakiegoś czasu, ale aż do tej pory nie było odpowiedniej okazji. Za to jak przyszła- to oczywiście "na wczoraj". 

 W rezultacie paluchy mnie bolą od igły, ale zdążyłam. A zdążyć na czas było trzeba, jako że wujo młodzieńca z haftu- mój ulubiony dostarczyciel obcojęzycznej literatury fachowej- przybywa do rodzinnego kraju wcześniej niż zapowiadał, a rzeczone dzieło występuje w charakterze dowodu wdzięczności.